Απελπισία

Τουλάχιστο αφησέ μου
στη μαλακή ποδιά σου
σιμά εις την καρδιά σου
να κλάψ’ η δυστυχιά.

Μ’ ολόγειρτο κεφάλι
σαν σε Θεό μπροστά σου
να ειπώ στα γόνατά σου
ό,τι κι αν έχω πια.

Να λιώσουνε τα μάτια
κι ώς τ’ άφθαστά σου στήθια
να φτάσουν, την αλήθεια
να νιώσεις του καημού:

να κάψουν του κορμιού σου
την κάτασπρη ομορφάδα,
να τρέξ’ η φαρμακάδα
στις φλέβες σου παντού!

Κ. Βάρναλης