και σίτωνα μιαν άμονη ταμιά
το μίτωνο του νου κηροτομούσα
και κρίτωνα περίτοκα λιμιά
Ανάλεθα την κόπη της παλίδας
κι ανέλιζα στον κρόταλο νεριά
πυραύλιζα τα κρίτα της χιαλίδας
σαν να 'τρυφαν στην Απολλωνεριά
Γερμίζανε στα λίβα οι σταγέρες
και φώλιζαν απύριστα κουριά
μανούσαν οι αλάμιαστες λαγέρες
το μίτωνο του νου κηροτομούσα
και κρίτωνα περίτοκα λιμιά
Ανάλεθα την κόπη της παλίδας
κι ανέλιζα στον κρόταλο νεριά
πυραύλιζα τα κρίτα της χιαλίδας
σαν να 'τρυφαν στην Απολλωνεριά
Γερμίζανε στα λίβα οι σταγέρες
και φώλιζαν απύριστα κουριά
μανούσαν οι αλάμιαστες λαγέρες
κι απά στα πωροχτένιστα μαγόνια
σταλάρανε οικάρμες τα φουριά
κι αλάρμεναν περιά τα μελαγόνια
Ν. Λαπαθιώτης