Aφιέρωση

Πέτα, Αγάπη, στα ουράνια και χαιρέτα
τη μάννα μου και δείχ΄ της τα φτωχά μου
τούτα τραγούδια, κ΄ έπειτα εδώ χάμου
βλογημένα απ΄ αυτήν ξανάφερέ τα·

Μ΄ ένα χαμόγελό της χρύσωνέ τα,
και σαν πετράδια ατόφωτα, σαν άμμου
χρυσού κλωνιά, χαρές και βάσανά μου,
θα γυαλίσουν μες τ΄ άτεχνα σονέττα.

Σαν αλκυόνα, Αγάπη, με φτερούγες
απλωμένες διαβαίνεις ιριδένια
κατάστρωτες με φως ανάερες ρούγες.

Στης ζωής τ΄ άγριο πέλαο νεραϊδένια
χαρίζεις καλοσύνη, όθε φωλιάζεις
και μ΄ όνειρα ουρανού το ασπρογαλιάζεις.-

Λ. Μαβίλης