Η γέννηση του κυρίου

Για να σωθεί ο άνθρωπος οχ την αισχρή αμαρτία,
ιδού! Το αναμενόμενο παιδί θα γίνει
σωτήρας. Με παρειές φλεγόμενο ρουμπίνι
εθώρει παρεκεί πασίγλυκη η Μαρία.

Ω θαύμα αλάλητο! Το κλάμα του Μεσσία
τον κάθε λύκο αμνό θα κάμει, να μη μείνει
κανείς θνητός στη γης το γόνυ του να κλίνει
ομπρός στου φρόνιμου φιδιού τη γοητεία.

Σαν ηλιαχτίδα που τρυπά, για να περάσει,
γλυκά του κοχυλιού τη διάφφεγη γυαλάδα,
χωρίς τα κρούσταλλά του διόλου να χαλάσει,

έτσι ήβγε και το θείον Άνθος απ’ το Σώμα
το αειπάρθενο, κι η φάτνη με άπιαστη γοργάδα
τσ’ αγάπης έγινε του Θεανθρώπου δώμα.

Δ. Σολωμός