Ποίηση

Σκορπιστή μου
Η στάχτη στα μάτια δεν είναι η άμμος του ύπνου
Η ρομφαία του ήλιου πόσο έχει τώρα πια γεράσει
Και την καρδιά σου για όργανο την περνάς μουσικό
Λεπτοφυές του εγκλήματος σώμα
Βάρος αβαρές
Και τί να φτιάσω εγώ με τούτο το φορτίο
Φτιασίδι αισθημάτων ψιμύθιο
Εγώ ψεύδομαι και τρώω
Και η ζωή κυλάει με ουρανούς παναίθριους
Πούθ’ έρχεται ο άνεμος ποιός ξέρει
Και πόσο είναι γοητευτική η ανέμη
Κεφάλι εγώ δεν έχω
Ο δε χρόνος με βοηθά να βαίνω επί τα χείρω

L. Aragon