Επίλογος

Στίχους ποτέ δεν έγραψες εσύ;
Καλότυχος!… αν θες να με πιστέψης.
Μη γράψης −είν' η τύχη σου χρυσή·
Τον ποιητή καθόλου μη ζηλέψης.

Γέλα μαζή όταν αυτός γελά,
Περίπαιξε όσα εκείνος λέει
Αν θέλης μην τον αγαπάς − αλλά,
Αλλά συμπάθησέ τον όταν κλαίη.

Και όταν 'ς τη γωνιά φυλλομετρής
Τους στίχους που ενέπνευσε 'ς τη Λύρα
Η πίστις, η αγάπη, η πατρίς,
Του ποιητού σου μη φθονής τη μοίρα

Γιατί κάθε γραμμή ο ποιητής
Τη γράφει με το αίμα της ψυχής του,
Και του χαρτιού τα φύλλα που κρατείς
Είνε σχισμένα φύλλα της ζωής του.

Γ. Δροσίνης