Εις εύνομον

Συ που 'ς τα γεράματα θέσες διακονεύεις
Που δε σου πρέπουν, και αθεόφοβα μιγαίνεις
Των ιερών μας νεκρών τη μνήμη για να γένης
Παιδαγωγός των υποτρόφων της Γενεύης,

Κάλλιο σε κάποιο σπιτσεριό που συγγενεύεις
Σε συμβουλεύω πλερωμένος να πηγαίνης
και, χολοσκάνοντας ως τέλεια να ξεγένης,
Φαρμάκια για ποντίκι' αυτού να μαγγανεύης.

Γιατί όσο κ' αν εμαγαρίστη τ' άγιο χρήμα
της μακαρίτισσας δωρήτρας Κερκυραίας,

να ξοδευτή για εσέ θάταν περσό το κρίμα.

Εις τον ελεύτερον αέρα της ωραίας
Λίμνης (άκου, σ' τα λέω με την πιο πλούσια ρίμα)
Ως που να πάη βρωμά το πουλημένο κρέας.

***(τα ψάλλω ενός ξεμωραμένου δικολάβου,
που αρνιέται το ρυθμό του δεκατρισυλλάβου).

Λ. Μαβίλης