Το κιόσκι από το στοίβαγμα του ίσκιου ψηλώνει

Το κιόσκι από το στοίβαγμα του ίσκιου ψηλώνει.
Ο ίσκιος μες στην ψυχή τη μοναξιά μακραίνει.
Τρεμόφεγγα όλα, σαν να εμέθας από αφιόνι,
ή από τραγούδι ως να φαντάζοσουν μια χώρα ξένη.

Χαρά μου! Η μόνη αλήθεια της ζωής μου η σκιά σου,
φευγατική πά’ στων νερών το γυάλος,
κι όμως τόσο κοντά, σαν μέσα στην ψυχή μου. Στάσου,
πρι να σκεφτώ πως είσαι αλλού κ’ εγώ που είμαι άλλος.

Α. Μελαχρινός