Η βασίλισσα

Σ’ ονόμασα βασίλισσα.
Υπάρχουνε ψηλότερες από σένα, ψηλότερες.
Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές.
Υπάρχουνε ομορφότερες από σέναν, ομορφότερες.
Μα εσύ ’σαι η βασίλισσα.

Όταν βαδίζεις στους δρόμους,
κανένας δε σ’ αναγνωρίζει.
Κανείς δε βλέπει την κρυστάλλινη κορώνα σου, κανείς δε βλέπει
τον τάπητα του κόκκινου χρυσού
που πατάς όπου περνάς,
τον τάπητα που δεν υπάρχει.

Κι όταν προβάλλεις,
σημαίνουν όλα τα ποτάμια
στο σώμα μου, τον ουρανό
τραντάζουν οι καμπάνες
κ’ ένας ύμνος τον κόσμο γεμίζει.

Μονάχα εσύ κ’ εγώ,
μονάχα εσύ κ’ εγώ, έρωτά μου,
τον ακούμε.

P. Neruda