Οι μπερντέδες

Και τα χέρια σου σφιγγόντουσαν
στο κορμί μου γύρω-γύρω
κι έπινα μες απ᾿ τα χείλη σου
γλυκειάν άχνα σαν το μύρο.

Κι έπινα μες απ᾿ τα χείλη σου
γλυκειάν άχνα σαν το μύρα
κι ήταν άσπρο το κρεβάτι μας
κι οι μπερντέδες σαν πορφύρα.

Ήσαν οι μπερντέδες κόκκινοι
κι ήταν άσπρο το κρεβάτι.
Κι όλο λίγωνε, κι όλο μέλωνε
το γλυκό, γλυκό σου μάτι.

Κι έτσι, αγάπη μου, σε γλέντησα
κι έτσι τη γλυκάδα σου ήπια,
μέσα στ᾿ άνομα αγκαλιάσματα,
τα άνομα τα καρδιοχτύπια.

Κι απ᾿ τη γλύκα ποθοπλάνταζε
το κορμί σου και το μάτι
κι ήσαν οι μπερντέδες κόκκινοι
κι ήταν άσπρο το κρεβάτι.

Ν. Λαπαθιώτης