Ανάμνησις

Τώρα ας παύσει της κιθάρας
η γλυκόφωνη χορδή.
Στην καρδιά μου τη θλιμμένη
τη νεότητα ενθυμεί.

Τη νεότητα που απέρασε
έτσι ογλήγορα απ’ εμάς,
χωρίς καν να μας αφήσει
στοχασμό παρηγοριάς.

Μόνο μ’ άφησε η προδότρα
έναν άθλιο στοχασμό,
που φρικτά μού ζωγραφίζει
του θανάτου τον καιρό.

Νά το μάτι που τον ήλιο
πολεμά να ματαϊδεί
και το στόμα να βαστάξει
τη στερνή του αναπνοή.

Δ. Σολωμός