Τώρα κοντά ένας μακρύς
και με 'ψηλό καπέλο
με χαμογέλοιο με κυττά,
κι' όπου με 'δη με χαιρετά,
χωρίς εγώ να θέλω.
Ποιος νάναι; λέγω, και μ' αυτόν
τη μνήμη μου σκοτίζω·
και με κυττά και τον κυττώ,
και χαιρετά και χαιρετώ,
χωρίς να τον γνωρίζω.
Μην ήναι μύωψ· σαν κι' εμέ
κι' ευρίσκεται σ' απάτη;
μην ήμαστε συμμαθηταί;
μήπως εφάγαμε ποτέ
μαζί ψωμί κι' αλάτι;
Μου είπαν όμως απ' αυτόν
πως χαιρετούνται κι' άλλοι·
και αν κι' εμένα χαιρετά,
κάλπη ο φίλος μελετά
για Δήμαρχος να βάλλη.
Γ. Σουρής
