Άρωμα καφέ

                                           Στο Ντίνο Χριστιανόπουλο

Σ΄ αράδες σ' ανακάλυψα μέσα σε κλεμμένα γράμματα,
ο λόγος σου μεστός, ο ειρμός σου Καβαφικός.
Στο καφέ της εποχής, σβήνει την πίκρα ο στίχος σου,
θα πίνουμε το άρωμα στα χρόνια τα επόμενα.

Από το πανεπιστήμιο των παραλόγων, στο σχολείο των εν λόγων,
τη νέα δίοδο έκανα χρήση, να στήσω δυο γραμμές στα γράμματά σου.
Με σκέψεις αγνώστων ηθών, στη πορνεία της ανεξερεύνητης ηθικής,
δυο πινελιές από μια μάσκα δίχως πρόσωπο.

Λ. Ζουλούμης