Στη μνήμη του πατέρα

Με μύστακα φαρδύ σε βρήκα στην αναπνοή,
τον είχες με καμάρι και τούγκλα καμπυλάτη.

Αγέρωχος μοναχικός με ανίχνευτο το βλέμμα,
είχες απόκρυφη τιμή εγκράτεια και βλέψη.

Βάσταγες το πόνο σου στιφό, το χρόνο με χαλινάρι,
με όραμα προστακτικό προκαλούσες την υγειά σου.

Κατείχες με μεράκι, της Γης τα μυστικά,
πότιζες τον καρπό της, χωρίς ιδίον τέλος.

Στο νου σου μέταλλο τιμής στο χέρι βέρα προκοπής
καρδιά από ατσάλι, στις φλέβες της χρυσάφι.

Έστεψες στυφνή ζωή με κλάδους της ελαίας,
η προσμονή έσπαγε ρυθμό, η αναμονή σου κόκαλα.

Έφυγες από το ταξίδι αυτό αναπάντεχη ημέρα
δεν έχω άλλο τι να πω, στη μνήμη σου πατέρα.

Λ. Ζουλούμης