Στην Πούντα

Τούς κλέφταις λησμονήσετε κι’ ετοιμασθήτε όλοι
μες στ’ αγιασμένα χώματα ογρήγορα να πάμε,
η θλιβερή καρδούλα μας να γίνη περιβόλι,
να σφάξωμε κοτόπουλα, να πιούμε και να φάμε.
Πάρετε σείς τη λύρα σας κι’ εγώ τον ταμπουρά,
στην Πούντα να πετάξωμε, αδέρφια, με φτερά.

Ε! τέλος πάντων έφεξε για τη φτωχή πατρίδα...
δόξα να έχη ο Θεός, τα πήραμε τα μέρη...
τόσον καιρό πιά έγινε το μάτι μας γαρίδα
κι’ ο Κουμουνδούρος ίδρωσε ως να τα καταφέρη.
Πάρεσε σείς τη λύρα κι’ εγώ τον ταμπουρά,
στην Πούντα να πετάξωμε, αδέρφια, με χαρά.

Χαλάλι και τα δάνεια και η επιστρατεία
και ας ψοφά το ένα μας και τάλλο μας μουλάρι,
κι’ αν όλα μας ψοφήσουνε από πολλή νηστεία,
τουλάχιστον για κέρδος μας μας μένει το κριθάρι.
Πάρετε σείς τη λύρα σας κι’ εγώ τον ταμπουρά,
το ζήτημα ελύθηκε και πάμε μια χαρά.

Γ. Σουρής