Μια ευχή περίσσια δίνω στον εαυτό μου
βγάλε τη μέρα ίσια κράτα ορθή πορεία
δώσε σημασία κοίτα την ουσία, άλλαξε σελίδα,
ζάρια και χαρτιά κρύφτα φανερά μες τη σιγαλιά.
Το αύριο ξημερώνει με άγνωστη περόνη
το αν θα τραβηχτεί μυστική η στιγμή
η ισορροπία τρέμει το τρομπόνι παίζει
για να χαλαρώσεις σκέψου προσοχή.
Ένας ήλιος βγαίνει, το φεγγάρι περιμένει,
απ’ το φως το τρανταχτό να έρθει η ώρα να στρωθώ
να συγκροτηθεί η ψυχή με ανάπαυση σωματική,
σκέψου στάση αναπνοής, λόγια μιας προσευχής.
Στην επόμενη τη φέξη, ήρεμος τρόπος ξανά να έρθει
ό,τι εμπόδιο βρεθεί με άλμα έντιμο να περαστεί
αλώβητος δυναμικός κι ώρα να αναδεύει
μέσα σε πιάτο χαμηλό τη γεύση της εσπέρας.
Τροπάριο σε εγκώμιο να δίδεις στο πρόσωπο σου
ο κόσμος όλος να στραφεί στα μάτια του μυαλού σου
όλα σε τέλεση μεστή με θαυμαστό ειρμόν
προτίμηση αναπνοής σε στάση οκλαδόν.
Λ. Ζουλούμης
